- Szczegóły
10 kwietnia 2017 ogłoszono:
Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 marca 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 736)
Obwieszczenie zawiera jednolity tekst ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej.
26 kwietnia 2017 do Sejmu wpłynął:
Rządowy projekt ustawy – Prawo wodne
Nowa ustawa ma na celu wdrożenie do polskiego porządku prawnego unijnych przepisów, które zawiera dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (tzw. ramowa dyrektywa wodna). Pełna implementacja tej dyrektywy pozwoli na uruchomienie środków z Unii Europejskiej na inwestycje w gospodarce wodnej. Projektowana ustawa przewiduje stworzenie nowego systemu finansowania gospodarki wodnej opartego na elastycznych instrumentach finansowych (np. opłaty z tytułu usług wodnych). Ponadto nowe przepisy zakładają zmiany w strukturze prawno-organizacyjnej organów administracji publicznej odpowiedzialnych za gospodarowanie wodami. Zgodnie z projektem ma zostać powołana nowa instytucja – Państwowe Gospodarstwo Wodne „Wody Polskie”. Podmiot ten będzie odpowiedzialny za gospodarowanie wodami w całym kraju, a także ma odpowiadać za ochronę przeciwpowodziową i przed suszą.
27 kwietnia 2017 Prezydent RP podpisał:
Ustawę z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw
Ustawa wprowadza regulacje mające na celu usprawnienie postępowań administracyjnych oraz skrócenie czasu ich trwania. Najważniejsze zmiany w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.) dotyczą zagadnień, takich jak:
1) zasady ogólne postępowania administracyjnego:
– wprowadzono zasadę „przyjaznej interpretacji przepisów”, zgodnie z którą jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te powinny być rozstrzygane na korzyść strony, chyba że sprzeciwiają się temu sporne interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ (art. 7a k.p.a.),
– wprowadzono zasadę współdziałania organów dla dobra postępowania (art. 7b k.p.a.),
– wprowadzono zasadę bezstronności, równego traktowania i proporcjonalności (art. 8 § 1 k.p.a.) oraz zasadę pewności prawa (art. 8 § 2 k.p.a.), w myśl której organ nie powinien bez uzasadnionej przyczyny odstępować od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym,
– wprowadzono zasadę polubownego rozstrzygania kwestii spornych (art. 13 k.p.a.), obejmującej oprócz dotychczasowej ugody administracyjnej także mediację,
– sformułowano definicję decyzji prawomocnej jako decyzji ostatecznej, której nie można zaskarżyć do sądu (art. 16 § 3 k.p.a.);
2) bezczynność organu i przewlekłość postępowania:
– zdefiniowano pojęcia bezczynności i przewlekłości postępowania oraz wprowadzono ponaglenie (zamiast dotychczasowego zażalenia) jako środek zaskarżenia tych stanów (art. 37 § 1 k.p.a.). Ponaglenie musi zawierać uzasadnienie i należy je wnieść do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie lub do organu prowadzącego postępowanie w przypadku braku organu wyższego stopnia. Powinno być ono rozpatrzone przez organ w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania;
3) zawiadomienie stron o decyzji lub innych czynnościach w postępowaniach z udziałem znacznej liczby stron:
– rozszerzono dotychczasowe formy zawiadomienia stron o decyzji lub innych czynnościach, w przypadku gdy przepis szczególny tak stanowi, o możliwość udostępnienia pisma w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej właściwego organu administracji publicznej (art. 49 k.p.a.),
– wprowadzono możliwość zawiadomienia stron o decyzji lub innych czynnościach organu w formie publicznego obwieszczenia, w innej formie publicznego ogłoszenia zwyczajowo przyjętej w danej miejscowości lub przez udostępnienie pisma w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej właściwego organu administracji publicznej, w każdym przypadku gdy w postępowaniu bierze udział więcej niż 20 stron (brak wymogu istnienia przepisu szczególnego). Dla skuteczności tej formy zawiadomienia konieczne będzie pisemne uprzedzenie stron o zamiarze zawiadamiania ich w określony sposób (art. 49a k.p.a.);
4) postępowanie dowodowe:
– w postępowaniu wszczętym na żądanie strony organ, informując strony o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, obowiązany będzie do wskazania przesłanek zależnych od strony, które nie zostały spełnione, co może skutkować wydaniem decyzji negatywnej. W wyznaczonym terminie strona będzie mogła uzupełnić materiał dowodowy (art. 79a k.p.a.),
– sformułowano zasadę nakazującą rozstrzyganie na korzyść strony niedających się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia (art. 81a k.p.a.);
5) mediacja (nowy rozdział 5a w dziale II k.p.a.):
– dopuszcza przeprowadzenie mediacji, jeżeli pozwala na to charakter sprawy. Celem mediacji będzie wyjaśnienie i rozważenie okoliczności faktycznych i prawnych sprawy oraz dokonanie ustaleń dotyczących jej załatwienia w granicach obowiązującego prawa, w tym przez wydanie decyzji lub zawarcie ugody. Uczestnikami mediacji mogą być: organ prowadzący postępowanie oraz strona lub strony tego postępowania albo strony postępowania. Mediatora mogą wskazać uczestnicy mediacji, a jeżeli tego nie zrobią, wybierze go organ. Koszty mediacji ponosi organ, a w sprawach, w których może być zawarta ugoda – strony w równych częściach, chyba że postanowią one inaczej;
6) posiedzenie w trybie współdziałania (art. 106a k.p.a.):
– instytucja ta znajdzie zastosowanie w postępowaniach, w których wydanie rozstrzygnięcia wymaga stanowiska innego organu. Organ załatwiający sprawę może zwołać (z urzędu albo na wniosek strony lub organu, do którego się zwrócono o zajęcie stanowiska) takie posiedzenie, jeżeli się przyczyni to do przyspieszenia zajęcia stanowiska;
7) pouczenie decyzji (art. 107 § 1 k.p.a.):
– wprowadzono obowiązek pouczenia strony w decyzji o wymogach formalnych do wniesienia powództwa do sądu powszechnego, sprzeciwu od decyzji lub skargi do sądu administracyjnego, dotyczących wysokości opłat lub wpisu, jeżeli mają one charakter stały, albo podstawie do wyliczenia opłaty lub wpisu o charakterze stosunkowym, a także możliwości ubiegania się przez stronę o zwolnienie od kosztów albo przyznanie prawa pomocy;
8) ugoda administracyjna (art. 114 k.p.a.):
– dotychczasową przesłankę zawarcia przez strony ugody odnoszącą się do „uproszczenia lub przyspieszenia postępowania” zastąpiono nową, tj. „jeżeli charakter sprawy na to pozwala i nie sprzeciwiają się temu przepisy szczególne”, co ma się przyczynić do upowszechnienia zastosowania tej instytucji;
9) milczące załatwienie sprawy (nowy rozdział 8a w dziale II k.p.a.):
– sprawa będzie mogła być załatwiona milcząco, jeżeli przepis szczególny dopuści taką możliwość. Forma ta polega na uznaniu sprawy za załatwioną milcząco w sposób w całości uwzględniający żądanie strony, jeżeli w terminie miesiąca od dnia doręczenia żądania strony właściwemu organowi albo w innym terminie określonym w przepisie szczególnym organ ten nie wyda decyzji lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie (milczące zakończenie postępowania) albo nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji (milcząca zgoda);
10) postępowanie odwoławcze:
– strona będzie miała możliwość zrzec się prawa do wniesienia odwołania od decyzji organu (dotyczy to także wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy). W tym celu konieczne będzie złożenie stosownego oświadczenia. W przypadku postępowania z udziałem wielu stron z dniem doręczenia organowi oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania decyzja stanie się ostateczna i prawomocna (art. 127a k.p.a.),
– w celu ograniczenia skłonności organu do wydawania decyzji kasatoryjnych wprowadzono przepis stanowiący, że jeżeli decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie, na zgodny wniosek wszystkich stron zawarty w odwołaniu organ odwoławczy zobowiązany będzie do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia sprawy. Jeżeli przyczyni się to do przyspieszenia postępowania, organ odwoławczy może zlecić przeprowadzenie określonych czynności postępowania wyjaśniającego organowi, który wydał decyzję. Regulacja ta znajdzie zastosowanie także w przypadku, gdy jedna ze stron sformułuje w odwołaniu wniosek o przeprowadzenie przez organ odwoławczy postępowania wyjaśniającego w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia sprawy, a pozostałe strony wyrażą na to zgodę w terminie 14 dni od dnia doręczenia im zawiadomienia o wniesieniu odwołania, zawierającego taki wniosek (art. 136 § 3 i 4 k.p.a.);
11) postępowanie uproszczone (nowy rozdział 14 działu II k.p.a.):
– nowelizacja przewiduje zastosowanie trybu uproszczonego, pod warunkiem że przepis szczególny dopuści taką możliwość. Jego specyfika polega na tym, że może dotyczyć interesu prawnego lub obowiązku tylko jednej strony. Strona może wnieść podanie z wykorzystaniem urzędowego formularza, w którym wskaże istotne dla sprawy okoliczności oraz dowody. Postępowanie dowodowe ograniczy się do dowodów zgłoszonych przez stronę, łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania, oraz dowodów możliwych do ustalenia na podstawie danych, którymi dysponuje organ prowadzący postępowanie;
12) administracyjne kary pieniężne (nowy dział IVa k.p.a.):
– przepisy ustawy określają zasady nakładania oraz wymierzania administracyjnej kary pieniężnej, a także udzielania ulg w jej wykonaniu.
Uchwalona ustawa dokonała także zmian w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Nowym rozwiązaniem jest wprowadzenie instytucji sprzeciwu od decyzji kasatoryjnej organu administracji zamiast dotychczasowej skargi. Termin na wniesienie sprzeciwu wynosi 14 dni od dnia doręczenia skarżącemu decyzji. Powinien on być wniesiony za pośrednictwem organu, którego decyzja jest przedmiotem skargi, a organ ma 14 dni na przekazanie go do sądu administracyjnego. Co do zasady, sąd zobowiązany będzie rozpoznać sprzeciw na posiedzeniu niejawnym w terminie 30 dni od dnia wpływu sprzeciwu od decyzji, ale możliwe będzie także, że przekaże sprawę do rozpoznania na rozprawie. Ponadto ustawa dopuszcza możliwość wniesienia przez stronę skargi na decyzję organu bez skorzystania z prawa uprzedniego wystąpienia z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy przez organ.
Ustawa weszła w życie z dniem 1 czerwca 2017 r.
Weszło w życie:
Rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 12 kwietnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych objętych infrastrukturą informacji przestrzennej (Dz.U. z 2017 r. poz. 835)
Nowelizacja ma na celu dostosowanie przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 października 2010 r. w sprawie ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych objętych infrastrukturą informacji przestrzennej (Dz.U. poz. 1333) do aktualnego stanu prawnego, w którym do kompetencji ministra właściwego do spraw informatyzacji przeszły zadania związane z infrastrukturą informacji przestrzennej (przed 1 stycznia br. należały one do Głównego Geodety Kraju i ministra do spraw administacji). Po zmianie rozporządzenie wskazuje ministra właściwego do spraw informatyzacji jako organ zapewniający dostęp do danych ewidencji.
6 maja 2017 weszła w życie:
Ustawa z dnia 24 lutego 2017 r. o inwestycjach w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską (Dz.U. z 2017 r. poz. 820)
Ustawa określa zasady przygotowania, realizacji i finansowania inwestycji w zakresie budowy drogi wodnej łączącej Zalew Wiślany z Zatoką Gdańską. Zawarte w niej regulacje wprowadzają ułatwienia proceduralne mające na celu sprawną realizację inwestycji. Specustawa stanowi, że inwestorem przedsięwzięcia jest Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni, oraz wskazuje Wojewodę Pomorskiego jako organ właściwy do wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji.
Aneta Malan-Wijata
- Szczegóły
Zawór napowietrzający do kanalizacji
Zawór napowietrzający do kanalizacji eliminuje ryzyko przecieku w wypadku złego uszczelnienia wywiewki w połaci dachowej oraz zabezpiecza instalację przed zamarznięciem. Daje również większą swobodę w projektowaniu oraz przy wykonywaniu robót sanitarnych w budynkach nowo wznoszonych oraz modernizowanych.
Zawory napowietrzające powinny być tak montowane, aby był do nich zapewniony łatwy dostęp. Zawór powinien być zabezpieczony siatką. Zabezpiecza ona zawór przed przedostaniem się do jego wnętrza owadów lub małych gryzoni, które mogłyby zakłócić prawidłowe działanie zaworu. Siatka zabezpieczająca umożliwia również prawidłową cyrkulację powietrza między pomieszczeniem a zaworem.
Tak długo jak nie czuć nieprzyjemnych zapachów w pomieszczeniu, można mówić o prawidłowej pracy zaworu. Po wyjęciu zaworu z przewodu kanalizacyjnego istnieje możliwość wprowadzenia spirali hydraulicznej do pionu (zamiast rewizji). To bardzo ułatwia dojście instalatorowi do pionu kanalizacyjnego i jego przeczyszczenie spiralą hydrauliczną.
Zawór napowietrzający do kanalizacji –
czynności serwisowe
Podczas wieloletniej eksploatacji zawór napowietrzający nie wymaga specjalnych zabiegów konserwacyjnych. Jedyną czynnością serwisową, którą należy wykonać co pewien okres jest oczyszczenie z pajęczyn i owadów siatki zabezpieczającej przeciw insektom i gryzoniom. Największym zagrożeniem dla szczelności zaworów napowietrzających jest zassanie zanieczyszczeń lub owadów na powierzchnię gniazda zaworu.
Skutkiem przedostania się tych elementów będzie brak przylegania membrany zaworu do gniazda i wydostawanie się niebezpiecznych i uciążliwych gazów z kanalizacji do pomieszczenia, w którym jest on zainstalowany. Podobna sytuacja może nastąpić w przypadku przedostania się zanieczyszczonych fekaliów do wnętrza zaworu.
Nie wolno!
Urządzenia nie wolno montować w punktach trudno dostępnych bez wystarczającego dopływu powietrza z zewnątrz oraz w miejscach narażonych na bardzo niskie temperatury i dewastację. Są to miedzy innymi nieocieplone poddasza, na których zamontowano zawory. Napowietrzaczy nie wolno montować na zewnątrz budynków gdyż w okresie zimowym podczas mrozów ich membrana może przymarznąć do gniazda i zawór w ogóle nie będzie działał. Ponadto dużym zagrożeniem dla tego typu konstrukcji jest promieniowanie UV, które działa destrukcyjnie na tworzywo sztuczne, z którego są wykonane zawory.
Zawór napowietrzający do kanalizacji – zasady montażu,
dobór średnicy.
Urządzenia należy montować tylko w pozycji pionowej z maksymalnym odchyleniem od pionu wynoszącym 5%. Nieprzestrzeganie tej zasady może doprowadzić do ich nieprawidłowej pracy. Dobór średnicy należy przeprowadzić w oparciu o wyżej wymienione normy oraz krajowe regulacje prawne. Średnica napowietrzacza powinna być równa, większa lub bardzo zbliżona do średnicy przewodu, do którego będzie on podłączony! Nie należy redukować średnicy przewodu napowietrzającego.
Urządzenie montuje się nieco powyżej ostatniego przyboru sanitarnego. Podczas wyboru miejsca montażu należy zwrócić uwagę, aby urządzenie nie miało bezpośredniego kontaktu ze ściekami oraz żeby nie było narażone na zamarzanie. Do urządzenia należy zagwarantować swobodny i niezakłócony dostęp powietrza. Pobór powietrza zanieczyszczonego z pomieszczenia, w którym zainstalowano urządzenie, wspomaga jego wentylację. Minimalne zalecane długości pionowego odcinka prostego w przypadku podłączenia do przyborów są następujące:
- miska ustępowa (podejście) – 15 cm,
- pion nad stropem – 15 cm.
Ze względu na niebezpieczeństwo zalewania fekaliami zaworu napowietrzającego zaleca się, aby był on usytuowany co najmniej 35 cm nad podłogą pomieszczenia z wpustem podłogowym i co najmniej 1 metr nad najwyżej położonym syfonem obsługiwanym przez napowietrzany pion (syfon zlewozmywakowy lub umywalkowy).
Przy podłączeniu bocznym każdy napowietrzacz musi być tak podłączony, aby powierzchnia uszczelniająca gniazdo zaworu znajdowała się przynajmniej 100 mm ponad leżącą rurą połączoną z zaworem. Zakres produkowanych średnic waha się od 32 do 110 mm. Do podejść pod miskę ustępową zaleca się stosować zawory o średnicy 110 mm, do pionów kuchennych 75 mm, do napowietrzania podejść pod zlewozmywak i wannę 40 lub 50 mm, a pod umywalkę 32 lub 40 mm.
Zawór napowietrzający do kanalizacji –
korzyści z zastosowania
Zastosowanie zaworu napowietrzającego eliminuje ryzyko przecieku w wypadku złego uszczelnienia wywiewki w połaci dachowej oraz zabezpiecza instalację przed zamarznięciem. Daje również większą swobodę w projektowaniu oraz przy wykonywaniu robót sanitarnych w budynkach nowo wznoszonych oraz modernizowanych. Użycie zaworu eliminuje konieczność demontażu zestawów odpływowych (syfonów) lub przyborów sanitarnych (np. miski ustępowej) w przypadku zatkania się przewodów kanalizacyjnych.
Po wyjęciu napowietrzacza instalator ma swobodny dostęp do przewodu w celu przeprowadzenia inspekcji lub udrożnienia. Podczas rozbudowy pomieszczeń w istniejącym obiekcie związanym z działalnością usługową (np. gabinet zabiegowy) istnieje większa elastyczność w powiększaniu już istniejącej instalacji kanalizacyjnej. Montaż dodatkowego przyboru sanitarnego w dużej odległości od pionu nie wymusza wykonania mało estetycznego dodatkowego pionu napowietrzającego lub obejścia pod sufitem pomieszczenia.
Zastosowanie napowietrzacza we wnętrzu budynku eliminuje czas i wydatki związane z montażem i zakupem uchwytów do rur, przekuciem stropów i dachu oraz pracami dekarskimi. Wyprowadzenie wywiewki dachowej wymaga dokładnego uszczelnienia przejścia przez połać dachową, a to są już koszty.
Cykl pracy zaworu zapewnia prawidłową wentylację pionów, a jednocześnie zapobiega ulatnianiu się cuchnących wyziewów z instalacji na zewnątrz. Gazy te mogą być nieprzyjemne dla mieszkańców ostatnich kondygnacji w przypadku niekorzystnych podmuchów wiatru, np. w kierunku okien połaciowych zlokalizowanych w pobliżu wywiewek.
Zawór napowietrzający do kanalizacji – częste błędy
Częstym błędem popełnianym przez projektantów jest usytuowanie wylotu pionu kanalizacyjnego tuż obok zakończeń przewodów wentylacyjnych pod tzw. czapą wykonaną z betonu. Likwidacja rury wentylującej pion zapobiegnie przedostawaniu się wyziewów z kanalizacji do przewodów wentylacyjnych. Dotyczy to szczególnie kominów, których wylot znajduje się poniżej kalenicy.
Jedną z uciążliwości związanych z nieprawidłowym napowietrzaniem podejść jest głośne „bulgotanie” w zamknięciu wodnym (syfonie) podczas korzystania z umywalki lub odprowadzania zużytej wody z urządzeń piorąco-myjących. Zastosowanie bocznego podłączenia zaworu napowietrzającego eliminuje ten hałas. Podczas spłukiwania miski ustępowej zawór usytuowany w toalecie wspomaga również wentylację tego pomieszczenia, wysysając z niego zanieczyszczone powietrze.
Równocześnie jednak obok zaworów napowietrzających w obrębie instalacji muszą znajdować się klasyczne wywiewki. Ich zadaniem jest równocześnie odpowietrzanie instalacji oraz sieci ulicznej.
Dodatkowy pion wentylacyjny wskazany
Często zdarza się, że istnieje konieczność wykonania podejścia wodociągowego oraz kanalizacyjnego do pojedynczego przyboru sanitarnego usytuowanego w znacznej odległości od wentylowanego pionu kanalizacyjnego. Pomieszczenia te najczęściej znajdują się na parterze lub w piwnicy budynku. Obowiązujące w Polsce normy narzucają nam stosowanie dodatkowego pionu wentylacyjnego lub wykonanie specjalnego, mało estetycznego obejścia pod sufitem w celu podłączenia się do istniejącego pionu. Działania te mają na celu zabezpieczenie zamknięć wodnych w syfonach przed ich wysysaniem i przedostawaniem się gazów kanałowych do pomieszczenia.
Zawór napowietrzający do kanalizacji – konflikt interesów
Często zleceniodawcy wymuszają na instalatorach, aby montowali oni sanitariaty w innych miejscach, niż powinny być zainstalowane. Przy tym – nie zgadzają się na poważną ingerencję w pomieszczenie, by przeprowadzić dodatkowe rury kanalizacyjne pod sufitem lub budowę nowego pionu kanalizacyjnego. Zastosowanie pojedynczego zaworu napowietrzającego do pionów kanalizacyjnych jest pewnym rozwiązaniem lecz może być mało estetyczne dla użytkownika.
Najlepsze jednak, z punktu widzenia estetyki, kosztów montażu i pracochłonności, jest zainstalowanie specjalnego syfonu do przyborów sanitarnych z zaworem napowietrzającym. Syfon ten pobiera powietrze przez mikrozawór napowietrzający umieszczony nad końcówką wylotową z syfonu tylko w czasie opróżniania przyboru sanitarnego z wody. W ten sposób wyrównuje on powstające w przewodzie odpływowym niekorzystne podciśnienie, które może doprowadzić do wyssania wody z syfonu. W trakcie wysysania wody z zamknięcia użytkownik słyszy uciążliwe bulgotanie wewnątrz zaworu spustowego umywalki lub zlewozmywaka.
Woda płynąca na długim odcinku przewodu całym przekrojem rury, która ma zbyt małą średnicę, np. 32 mm (w szczególności na odcinku pionowym), spowoduje powstanie zjawiska „lewara hydraulicznego”. Jego działanie podobne jest do tłoka w pompce. Syfony napowietrzające skutecznie eliminują to zjawisko. Ich konstrukcje testowane były w ekstremalnych warunkach, kontrolowana była szczelność zaworu oraz niezawodność działania w setkach tysięcy cykli. Syfony napowietrzające produkowane są jako konstrukcje butelkowe i rurowe w wersji do umywalek. Końcówka odpływowa (w zależności od modelu) może być skierowana poziomo lub pionowo w dół.
Syfon do pralki, syfon do zmywarki
Pralka automatyczna stanowi dziś standardowe wyposażenie mieszkań lub domów. W domkach jednorodzinnych chętnie lokalizowana jest w piwnicy, najczęściej w oddzielnym pomieszczeniu gospodarczym, które często znajduje się w dużej odległości od pionu kanalizacyjnego. Ze względu na dużą wysokość podejścia do pralki od podłogi, która powinna wynosić minimum 60 cm (najlepiej 90 cm), często urządzenie to jest najdalej położonym od pionu przyborem sanitarnym.
Prawidłowo wykonane podejście powinno być jak najkrótsze, bez gwałtownych zmian kierunku i załamań. Zużyta woda z pralki lub zmywarki jest silnie zanieczyszczona. W swoim składzie może posiadać włókniny, piasek, zbrylony proszek itp. Zawartość ta może powodować zapychanie się źle zwentylowanego podejścia.
Instalacja z pralką
Pralki i zmywarki do naczyń to urządzenia o dużym jednostkowym przepływie. Zakłada się, że średnica podejścia do pralki nie powinna być mniejsza niż 50 mm dla urządzeń o załadunku odzieży do 6 kg i 70 mm powyżej 6 kg. Przy tak dużym przepływie pod ciśnieniem wskazane jest dodatkowe napowietrzanie podejścia podczas zrzutu wody.
Zawór napowietrzający do pralki
Zawór napowietrzający do pralki (fot. McAlpine)
Końcówka podejścia do pralki lub zmywarki powinna mieć zasyfonowanie, aby uniemożliwić przedostawanie się gazów kanałowych do wnętrza pralki, w szczególności po spuszczeniu wody w celu oczyszczenia filtra w pralce lub podczas dłuższego nieużywania urządzenia (odparowanie wody przez uchylone drzwiczki w pralce).
Syfony pralkowe produkowane są w wersji z zaworem napowietrzającym usytuowanym w ścianie i zasłoniętym płytką maskującą z otworami doprowadzającymi powietrze lub zaworem na zewnątrz nad końcówką przyłączeniową. Szczelność połączeń syfonów realizowana jest za pomocą uszczelek gumowych. Dobrym rozwiązaniem są uszczelki o przekroju kwadratowym. Taki kształt nie powoduje pękania uszczelek podczas dociągania nakrętek.
Zawór napowietrzający do kanalizacji w dzienniku ustaw
Zagadnienie prawidłowego napowietrzania pionów kanalizacyjnych zawarte jest w Dzienniku Ustaw nr 75/2002 z dnia 15 czerwca 2002 r. Warunki Techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W rozdziale 2 „Kanalizacja ściekowa i deszczowa” § 125 pkt 2 stwierdza, co następuje.
Nie jest wymagane wyprowadzenie ponad dach wszystkich przewodów wentylujących piony kanalizacyjne pod następującymi warunkami:
zastosowania na pionach kanalizacyjnych niewyprowadzonych ponad dach urządzeń napowietrzających te piony i przeciwdziałających przenikaniu wyziewów z kanalizacji do pomieszczeń,
wyprowadzenia ponad dach przewodów wentylujących:
– ostatni pion, licząc od podłączenia kanalizacyjnego na każdym przewodzie odpływowym,
– co najmniej co piąty z pozostałych pionów kanalizacyjnych budynku.
Andrzej Świerszcz
- Szczegóły
26 maja 2017 roku zaplanowane jest pierwsze czytanie rządowego projektu
ustawy Prawo wodne.
Konsekwencją nowych przepisów będzie wzrost opłat za wodę dla rolników, energetyki,
przedsiębiorców, firm wodno-kanalizacyjnych, czyli też dla mieszkańców.
Nowe Prawo wodne ma w pełni wdrażać do polskich przepisów unijną Ramową Dyrektywę Wodną (RDW) z jej kontrowersyjnym art. 9, który mówi o tzw. zwrocie kosztów usług wodnych.
Polska została już upomniana przez Komisję Europejską za niepełne wdrożenie prawa europejskiego w tej sprawie.
Konsekwencją art. 9 RDW jest to, że za wodę więcej zaczną płacić m.in. rolnicy, branża energetyczna, hodowcy ryb, firmy wykorzystujące duże ilości wody do swojej produkcji, a także przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjne.
Podwyższenie opłat, zgodnie z intencją UE, ma przyczynić się do bardziej racjonalnego korzystania z zasobów wodnych. To ważne szczególnie w naszym kraju, który na tle Wspólnoty ma bardzo niskie zasoby wodne.
Uchwalenie nowego Prawa wodnego jest też warunkiem wstępnym do refundowania z pieniędzy unijnych inwestycji w gospodarce wodnej (np. przeciwpowodziowych), chodzi o ok. 3,5 mld euro.
Wiceminister środowiska Mariusz Gajda podkreślał w rozmowie z PAP, że nowe prawo nie może pociągać za sobą skokowych podwyżek cen wody dla mieszkańców.
Jego zdaniem 4-osobowa rodzina zapłaci za wodę ok. 20 groszy więcej rocznie.
Za kilka lat ma być to 30-40 zł.
Z kolei według Izby Gospodarczej Wodociągi Polskie, podwyżek rzędu 40 zł można spodziewać od razu po wejściu w życie przepisów.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, to firmy wodociągowe ustalają taryfy opłat za wodę.
Nawet, jeśli sprzeciwią się temu lokalne samorządy, to ich zdanie nie jest wiążące.
Nowe prawo przewiduje utworzenie w przeszłości regulatora cen wody.
Miałby on zacząć działać od 2019 r. w ramach nowej instytucji "Wodach Polskich".
Regulator ma "stać na straży" tego, by cena za dostarczenie wody czy odbiór ścieków wynikała z rzeczywistych kosztów przedsiębiorstw wodno-kanalizacyjnych, by nie była ona niepotrzebnie zawyżana.
Projekt nowych przepisów zakłada też opłatę "za utraconą wodę", którą samorządy mają pobierać od właścicieli obiektów, za co otrzymają 10 proc. pobranej opłaty.
Ma to zmobilizować do prowadzenia inwestycji mających na celu retencję wody, czyli zatrzymanie jej na miejscu. Jeśli takie zabiegi będą prowadzone, stawka ma być odpowiednio niższa.
Nowe przepisy zmienić mają też sposób zarządzania zasobami wodnymi w Polsce w myśl zasady "rzeka, wały w jednych rękach".
Chodzi o wprowadzenie zarządu nad wodami w układzie zlewniowym, a nie administracyjnym, jak to jest teraz.
W myśl projektowanych przepisów powstać też ma Państwowe Gospodarstwo Wodne "Wody Polskie", która ma zintegrować służby zajmujące się gospodarowaniem wodą.
Nowa instytucja ma nie być jedną centralną jednostką, a skupiać pod jednym szyldem kilkaset nadzorów wodnych, czy zarządów zlewni.
"Wody" będą też odpowiedzialne za prowadzenie inwestycji w gospodarce wodnej.
Resort środowiska podkreślając zalety zarządzania zlewniowego wskazuje na obecne problemy wynikające z rozproszenia kompetencji.
Wielokrotnie zdarza się bowiem, że na granicy województw wałami przeciwpowodziowymi zarządzają inni marszałkowie, a sama rzeka jest np. w zarządzie rządowym.
To powoduje m.in. brak koordynacji przy prowadzeniu inwestycji przeciwpowodziowych.
Po zmianie prawa ma się to zmienić.
Informacja za PAP
- Szczegóły
Czy instalacja gazowa od kotła do skrzynki gazowej wymaga uzyskania
pozwolenia na budowę?
Budowa wewnętrznej instalacji gazowej wymagać będzie uzyskania pozwolenia na budowę.
Uzasadnienie:
Zgodnie z § 156 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1422) „instalację gazową zasilaną z sieci gazowej stanowi układ przewodów za kurkiem głównym, prowadzonych na zewnątrz lub wewnątrz budynku, wraz z armaturą, kształtkami i innym wyposażeniem, a także urządzeniami do pomiaru zużycia gazu, urządzeniami gazowymi oraz przewodami spalinowymi lub powietrzno-spalinowymi, jeżeli są one elementem wyposażenia urządzeń gazowych”.
Zaś zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z 7.07.1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r. poz. 290) - dalej pr. bud. roboty budowlane można rozpocząć na podstawie pozwolenia na budowę, chyba że dany rodzaj robót budowlanych został zwolniony z obowiązku jego uzyskania. Zamknięty katalog robót budowlanych, niewymagających pozwolenia na budowę, został określony w art. 29 pr. bud. Analiza tego przepisu pozwala na stwierdzenie, że roboty budowlane polegające na wykonaniu wewnętrznej instalacji gazowej w istniejącym budynku nie zostały zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. W art. 29 ust. 1 pkt 27 pr. bud. zwolnione zostały wewnętrzne instalacje w budynkach, z wyjątkiem instalacji gazowej. Mając na uwadze fakt, że przepis ten stanowi wyjątek od zasady obowiązku uzyskiwania pozwolenia na budowę, nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Należy więc stwierdzić, że budowa wewnętrznej instalacji gazowej wymagać będzie uzyskania pozwolenia na budowę.
Maciej Jastrzębski
http://www.budownictwo.abc.com.pl
- Szczegóły
Kodeks urbanistyczno-budowlany zacznie wchodzić
w życie
od 1 stycznia 2018 r.
Od 1 stycznia 2018 roku powinny wejść w życie niektóre przepisy Kodeksu urbanistyczno-budowlanego, te dotyczące zwykłych obywateli - powiedział wiceminister infrastruktury i budownictwa Tomasz Żuchowski.
W związku z wprowadzeniem kodeksu zmianie będzie podlegało ponad 140 ustaw.
Nowe przepisy wejdą w życie etapami.
"Pierwszy etap, regulujący kwestie dotyczące zwykłych obywateli, uproszczeń i ułatwień w inwestowaniu, powinien wejść w życie 1 stycznia 2018 roku" - przyznał wiceminister.
"Kodeks będzie miał wpływ także na drogi, lotniska, linie kolejowe, sieci energetyczne, obiekty przeciwpowodziowe - a nie tylko na budownictwo" - powiedział wiceminister.
Żuchowski, który odpowiada za przygotowanie kodeksu w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa, powiedział w czwartek PAP, że projekt jest po pogłębionych konsultacjach publicznych i międzyresortowych.
"Zakończyliśmy je już 16 grudnia 2016 roku, teraz je analizujemy i wprowadzamy" - powiedział.
Dodał, że resort pracuje obecnie także nad przepisami wprowadzającymi Kodeks. "Kodeks w drugiej połowie tego roku ma znaleźć się na dalszej ścieżce legislacyjnej, a jesienią trafi na Radę Ministrów" - podsumował Żuchowski.
Wśród głównych celów kodeksu ministerstwo wskazało skrócenie i usprawnienie procesu inwestycyjno-budowlanego, w tym likwidację zbędnych procedur dla najprostszych budowli.
Ponadto, kodeks ma przywrócić i zapewnić efektywne gospodarowanie przestrzenią, tzw. ład przestrzenny, przestrzeni publicznej dostępnej dla wszystkich obywateli oraz wzmocnienie udziału społeczeństwa w planowaniu przestrzennym, tak aby przypadki działań niezgodnych z interesem społeczności lokalnej należały do rzadkości.
Dzięki kodeksowi ma powstać efektywny i transparentny proces lokalizacji oraz realizacji inwestycji publicznych.
W kwietniu minister infrastruktury i budownictwa Andrzej Adamczyk ocenił, że "kodeks urbanistyczno-budowlany jest spełnieniem nadziei samorządów, środowiska budowlanego i inwestorów".
Opracowywany Kodeks urbanistyczno-budowlany będzie wsparciem dla programu Mieszkanie plus.
"Jedno z założeń programu Mieszkanie plus to budowa mieszkań dopasowanych do lokalnych potrzeb" - informował w kwietniu szef resortu infrastruktury i budownictwa. Kodeks urbanistyczno-budowlany, opracowany przez MIB, kładzie duży nacisk na odpowiedzialność zawodową.
Proponowane zapisy mają wzmocnić rolę osób wykonujących samodzielne funkcje w budownictwie w procesie inwestycyjno-budowlanym, ale jednocześnie zwiększając ich odpowiedzialność zawodową i etyczną.
Niedawno Adamczyk podczas spotkania z przedstawicielami samorządu zawodowego inżynierów budownictwa i architektów mówił, że cieszy się z dialogu ze środowiskiem inżynierów budownictwa, projektantów i architektów w sprawie prac nad Kodeksem urbanistyczno-budowlanym.
"Mam nadzieję, że wspólnie uda nam się wypracować propozycje i zmienić - jeśli trzeba, relacje odpowiedzialności zawodowej. Liczymy przy tym na samorząd jako na naszych partnerów, z którymi realizujemy wspólne cele i jesteśmy w stanie je osiągnąć - mówił minister.
Mariusz Polit (PAP)
za portalem: http://www.budownictwo.abc.com.pl
Wspierają nas:
LEMTER KELVIN METALPLAST MESCO AMIBLU AERECO AMARGO
NUEVA TERRAIN STEINZEUG-KERAMO UPONOR GRUNDFOS KESSEL
UNIWERSAL RADPOL
Współpracujemy z:
MAPA 
KONTAKT
tel./fax (032) 256 35 32
Copyright © Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych. Made by Electronics